Waar ligt jouw grens?

Ik las vanochtend het onderstaande artikel van Neuropsycholoog Chantal van der Leest in de Gelderlander: “Bestaat quiet quitting wel in Nederland”. Een hot topic op dit moment.

De stelling is: “Als je strikt om 16:30 uur naar huis gaat, is dat quiet quitting?”

Mijn gedachte gingen naar een moment dat ik teamleider was. De cultuur was hard werken, lange dagen maken, te pas en te pas appen en mailen in de avonden en weekenden. Er lagen veel projecten op stapel en iedereen maakte veel extra uren en ging gewoon mee in de ratrace.

Ik had na lang zoeken een nieuwe medewerker aangenomen. De persoon kwam uit een hele andere wereld maar paste wat mij betreft qua eigenschappen en motivatie bij ons team.
Na een tijdje concludeerde ik dat hij een hele eigen stijl had maar goed werk leverde. Hij was altijd netjes op tijd maar was wel een beetje een vreemde eend in de bijt omdat hij “maar” strikt 8 uur werkte. Hij kwam altijd exact op dezelfde tijd op het werk en vertrok idem dito. Hij paste zich niet automatisch aan naar de heersende cultuur. 

Je merkte dat de collega’s van het team daar wat van vond omdat zij wel extra hooi op hun vork namen. Zij kregen wel waardering voor de extra moeite maar raakten ook langzaam in de problemen. Oververmoeid, problemen thuis, vaak ziek, etc.

Op een gegeven moment stelde ik in een gesprek met de “strakke” medewerker de vraag: “waarom kies je ervoor om zo strikt 8 uur te maken terwijl je om je heen ziet dat je collega’s dat anders doen om de projecten af te krijgen?”.

Zijn antwoord zal ik nooit vergeten en heeft me toen direct aan het denken gezet.

Hij zei: “Ik word betaald voor 8 uur en ik doe zo goed mogelijk mijn werk binnen die tijd. Ik heb een gezin en voldoende hobby’s waar ik tijd aan wil besteden zodat mijn werk en privé in balans blijft en ik me goed blijf voelen zodat ik een goede medewerker kan zijn. Ik wil best op verzoek een keer een paar uur overwerken maar niet structureel”.

Binnen en paar seconden reageerde ik: ”Dat doe je goed”. Ik had daar respect voor. Hij heeft een autonome afweging gemaakt. Hij deed niet zomaar wat iedereen deed. Hij liep de kantjes er niet vanaf maar zorgde voor zichzelf, zijn gezin en indirect dus ook voor het bedrijf. 

We hebben dit onderwerp in een teamoverleg besproken en het opende niet alleen mijn ogen maar ook van het team. We hebben afspraken gemaakt over de bereikbaarheid, communicatiemomenten. Door extra ondersteuning in te regelen gingen we langzaam aan toe naar een reële werkweek voor het hele team.

Pas op om zomaar te denken dat iemand een “Duiker” of een “Quiet quitter” is.
Het kan ook gewoonweg “Stille zelfbescherming zijn”. 

Ga met iemand in gesprek wat je opvalt zonder oordeel en kom erachter wat er echt speelt en of je nieuwe inzichten op kunt doen.

Mocht je het gevoel hebben wel opgesloten te zitten in je baan, laten we samen eens kijken hoe het (echt) zit.
Maak hier vrijblijvend een afspraak, ik vind het leuk om te sparren en kennis met je te maken. 

Hartelijke groet, Jorg Schennink